Sosyal yeterlilik, üç boyutlu bir yapıda incelenir:
Sosyal yeterlilik; ortama ve yaşa göre değişen sosyal becerilerin tümüdür. Bu beceriler; özgüven, gözle iletişim, konuşma süresinin uygunluğu ve Sosyal vurgulama gibi parametrelere bağlı davranış birliğinin arttırılmasıyla ilişkilidir.
Sosyal yeterlilik kişilerin çevreleri ile etkileşimini ve uyumunu doğrudan ilgilendiren becerileri de kapsar. Bu becerilerdeki sınırlılıklar, kişilerin akran ilişkilerini geliştirmede sınırlılığa, akademik alanlarda akranlarıyla aynı düzeydeki başarıyı yakalayamamalarına ve ilerleyen yaşlarda çevresinde bulunan kişilere bağımlı olarak yaşamalarına yol açar.
İnsan sosyal bir varlık olduğu için bir arada yaşama eğilimi gösterir. Ancak bu “bir arada yaşama” bazı kişiler için kolayca gerçekleştirilebilir ve başarılı olunabiliniyorken, bazı kişiler ise bunu kolayca başaramaz; “beceriksiz”, “sıkılgan”, “utangaç”, “çekingen”, “ürkek”, “tutuk”, “sosyal fobik” olarak nitelenirler.
Sosyal ilgi (başkalarına ilgi duymak), sosyal açıdan kendine yetebilme duygusu, empati becerileri, gözlenebilir sosyal davranışlardaki performanslar, iletişim becerileri, grupla oyun oynama, problem çözme, öfke kontrolünü sağlama becerileri, grup aktivitelerine katılım, günlük yaşam aktivitelerindeki performans, çıkarsama yeteneği, irade-motivasyon desteği, bilişsel, duyuşsal ve/veya davranışsal işlev görme örüntülerinde ortaya çıkan kişilik özelliğini desteklemeyi kapsar.
